تحقیق کومارین

۱-۱-۱- کومارین. ۲

۱-۱-۲- سمیت کومارین ها ۲

۲-۱ – وارفارین. ۳

۱-۲-۱- تاریخچه وارفارین. ۴

۱-۲-۲- نام آیوپاک‌: ۵

۱-۲-۳-  مکانیسم عمل: ۶

۱-۲-۴- استفاده از وارفارین به عنوان آفت کش: ۶

۱-۲-۵- اثر دارویی وارفارین: ۷

۱-۲-۶- اثرات وارفارین با گیاهان: ۸

۱-۲-۷- مسمومیت و درمان. ۸

۱-۲-۸- نحوه ی تجویز و دوز دارو  : ۹

۱-۲-۹- موارد منع مصرف و احتیاط وارفارین. ۹

۱-۲-۱۰- عوارض جانبی : ۹

۱-۲-۱۱- شرایط نگهداری وارفارین: ۱۰

۱-۲-۱۲- ضد انعقادهای دیگر: ۱۰

۱-۳- روش های اندازه گیری وارفارین: ۱۱

۱-۳-۱- استفاده از تکنیک HPLC برای تعیین وارفارین. ۱۱

۲-۳-۲- استفاده از  تکنیک پتانسیومتری و پتانسیوتیترومتری : ۱۳

۲-۳-۳- استفاده از تکنیک موج مربعی و عریان‌سازی کاتدی.. ۱۵

۲-۳-۴- استفاده از تکنیک الکتروفورز مویینه با آشکار ساز فلئورسانس.. ۱۶

۲-۳-۶- استفاده از تکنیک یونیزاسیون الکتروسپری HPLC ³همراه با اسپکتروسکوپی جرمی.. ۱۹

۱-۱-۱- کومارین

کومارین[۱] یک ترکیب شیمیایی است که سمی و دارای یک  بوی شیرین است که در بسیاری از گیاهان وجود دارد. نام شیمیایی  آن

۱,۲-Benzopyrone-2- H-1-Benzopyran-2-one است و دارای ساختار شیمیایی زیر

می باشد.

و به صورت پیش ماده در چندین ماده ضد انعقاد خون از جمله وارفارین وجود دارد.

و در بعضی از لیزرهای رنگی نیزاستفاده می شود. نام کومارین از یک لغت فرانسویcoumarou ‌ گرفته شده است. بیوسنتز کومارین در گیاهان از طریق هیدروکسیلاسیون،‌ گلیکولیز و حلقه ای شدن[۲] اسید سینامیک است. کومارین همچنین می تواند در آزمایشگاه از طریق واکنش پرکین[۳] بین سالیسیل آ لدهید و انیدرید استیک[۴] تهیه شود.

بعضی از مشتقات طبیعی کومارین شامل Umbelliferone‌  (۷- هیدروکسی کومارین) و Aesculetin  (۷ و۶ – دی هیدروکسی کومارین) و Herniarin  (۷- متوکسی کومارین) و psoralen و Imperatorin‌ است.[۱]

۱-۱-۲- سمیت کومارین ها

کومارین ها اغلب در محصولات تنباکو و به طور مصنوعی از طریق تعویض و یا جانشینی از گروههای استخلافی در وانیل هم بوجود آمده اند. از اواسط قرن بیستم در بسیاری از کشورهای بزرگ استفاده از کومارین ها به عنوان یک افزوده غذایی ممنوع شده است. زیرا کومارین ها ترکیبات سمی هستند که بر روی جگر و کلیه ها اثر می گذارند هر چند که کومارین ها برای انسانها ها خطرناک هستند اما به عنوان یک سم قوی برای کشتن جانوارن جونده از جمله  موشهای خرمایی استفاده می شوند. کومارین ها ترکیبات سمی هستند که ابتدا باعث خون ریزی داخلی و سپس باعث مرگ می شوند. درسال ۱۹۷۸ ایالت متحده آمریکا استفاده از کومارین را به عنوان مواد افزودنی به خوراکی ها ممنوع اعلام کرد چون بررسی ها نشان داد که این ترکیبات باعث سرطان ریه در انسان می شوند.

ترکیباتی که هم خانواده با کومارین ها هستند شامل :۱- وارفارین[۵] ۲- برودیفاکوم [۶]
۳- برومادیولن[۷]  ۴- کومافوریل[۸] ۵- دیفناکوم [۹]  که همه آنها به جزء وارفارین به عنوان عامل کشنده برای جانوران جونده استفاده می شوند.[۲]

    ۲-۱ – وارفارین

  وارفارین تحت عنوان نامهای دیگر از جمله کومادین ژانتاون، ‌ماروان و واران هم شناخته شده است.

وافارین یک ماده ضد انعقاد خون است که به صورت داروی خوردنی است و از ان کمتر به صورت تزریقی استفاده می شود. و بیشتر برای پیشگیری از لخته شدن خون[۱۰]  و آمبولی[۱۱] در بیماران استفاده می شود. وارفارین یک ترکیب شیمیایی طبیعی و فعال است که در اکثر گیاهان بویژه شیرین بیان[۱۲] و اسطوخودوس و گونه های گیاهی دیگر دیده شده است.[۳]

۱-۲-۱- تاریخچه وارفارین

 در سال ۱۹۲۰ یک بیماری ناشناخته در گله گاو در شمال ایالت متحده و کانادا دیده شد.گله گاو بر اثر بیماری مردند و خون ریزی شدید و غیر قابل کنترلی درجراحت های خیلی کوچک در

 گاو ها دیده شد. در سال ۱۹۲۱ فرانک اسچوفیلد[۱۳] یک دامپزشک کانادایی اعلام کرد که مرگ گاوها خوردن یک نوع علف کپک زده که از شبدر شیرین بدست می آید بوده است که عملکرد آن مانند یک ضد انعقاد قوی است. درسال ۱۹۲۹ یک دامپزشک دیگر بنام دکتر ال. ام . رودریک[۱۴]  اثبات کرد که مرگ گاوها بدلیل از دست دادن عملکرد پروترومبین[۱۵] است .شناختن ماده ضد انعقاد در شبدر به عنوان یک راز باقی ماند. [۴]  تا سال ۱۹۴۰ که کارل پاول[۱۶] و دانشجویش هارولد کمپل[۱۷] تعیین کردند که عامل مرگ گاوها یکی از مشتقات کومارین به نام  ۴- هیدروکسی کومارین بوده است. در چندسال بعد ترکیبات شیمیایی زیادی کشف شد که خواص شیمیایی مشابهی ما نند ضد انعقادها داشتند. اولین ترکیبی که حالت تجاری پیدا کرد دیکومارول[۱۸] بود که در سال ۱۹۴۱ ثبت شد.[۵]